Mijn ochtenden beginnen vaak met een serie rituelen. Natuurlijk eerst de strijd om mijn warme bed uit te komen. Het is koud in huis, want ook ons huishouden probeert wat in de energiekosten te besparen door de thermostaat laag te houden. Het huis is oud, slecht geïsoleerd en heeft boven oude slecht sluitende ramen met enkel glas. Omdat nieuwe kozijnen te duur zijn om “zomaar even te laten plaatsen” ben ik van de week in de weer geweest met bubbeltjesfolie en tape, extra gordijnen, en alle isolatie die makkelijk zelf te doen is. Maar nog steeds is het koud in huis. De thermostaat blijft op 15 en we proberen in de wolschuur een warm plekje te maken bij de houtkachel. Het heeft wel wat…

Het is goed wakker worden in een koude keuken. Snel ontbijten en genieten van die warme bak koffie. Daarna gaat Eric naar zijn werk en stook ik de houtkachel in het achterhuis flink op zodat ik daar de dag warm door kan komen. Ik doe wat klussen op de computer tot het licht is. Dan trek ik een warme jas en regenbroek aan, ontdooi ik de ruiten van de auto, voer ik de kneusjes in de schapenstal, laad een paar emmers schapenbix in en begin aan het laatste vaste onderdeel van mijn ochtendritueel: de schapenronde. De schapen lopen in zes groepen op verschillende weides. Twee vlakbij de boerderij, twee in de uiterwaarden en de andere twee bij een dorp iets verderop.

De wei waar mijn grootste groep drachtige ooien loopt is heel lang. Als het mistig is zie ik geen schaap en moet ik helemaal naar achteren lopen om te kijken of iedereen ok is. Om mezelf die lange wandelingen in de mist te besparen, breng ik ze elke morgen een beetje bix. Een schaap is dol op bix, dus na een paar keer hebben ze mijn ritme door en staan ze al te wachten. Handig als het mistig is! Ik hoef maar even te roepen en de hele kudde stormt me tegemoet.

Ik houd van dat vroege schapenrondje. De zon komt net op en de lucht heeft vaak prachtige kleuren. Dat levert geweldige plaatjes op. Gisteren stonden de ooien halverwege de wei te drentelen (ik was iets later). Ik liep de wei in en strooide de box in een lange streep op de grond zodat iedereen een hapje kon nemen. De schapen in de ochtendzon boden een prachtig plaatje en ik zette de emmer achter me om mijn handen vrij te hebben voor een foto.

Terwijl ik druk bezig was met het zoeken van de mooiste positie om de aanlopende dieren op de foto te zetten, bedacht ooi Sproet (ze heeft sproetjes op haar snuit!) dat bix uit een emmer vast veel lekkerder was dan van de koude grond. Ze stak haar kop in de lege emmer en ontdekte teleurgesteld dat er niks meer in zat. Sproet heeft een hele dikke wolkraag in haar nek, het staat heel grappig. Maar zo’n kraag is ook onhandig als je je kop weer uit een emmer wilt trekken. Het hengsel van de emmer bleef hangen achter de massa wol en Sproet stond daar alsof het weer coronatijd was: met een mondkapje! Sproet is een lief en mak schaap, maar in deze nieuwe outfit voelde ze zich niet op haar gemak en ze liet zich niet pakken. Wat nu gedaan? Zo kon ze niet blijven lopen.

De bix was op en ik had niks bij me om een schaap te vangen. Ik besloot Sproet even achter te laten en snel naar huis te rijden om hulpmiddelen te halen. Een nieuwe emmer bix en de vanghaak. Dat is een haak op een lange stok, waarmee je, als je handig bent, een schaap precies de knie bij een poot kunt pakken. Het scheelt een boel stress en jagen. Voor je handen loopt een bang schaap weg, maar een steel is geen bedreiging en kan makkelijk dichtbij komen. Een half uur later was ik terug met mijn attributen. Sproet stond ongelukkig te kijken met de emmer voor haar snuit. Toen ik weer een lange streep met brokjes op de grond gooide (de emmer zette ik nu meteen veilig weg) holde sproet naar het lekkers toe en probeerde door haar mondkapje heen wat te bemachtigen. In het gedrang kon ik zo de haak achter het hengsel van de emmer wippen en floep! Daar was ie. Terwijl Sproet en haar vriendinnen tevreden hun extra bix opsnoepten kon ik tevreden huiswaarts met mijn twee lege emmers. Mijn goede daad was gedaan en ik had nog een hele zonnige winterdag voor me!