Tsja… als je een plantenveredelaar schapen laat fokken kan je verwachten dat je bijzondere lammetjes krijgt.

De eerste: Douwe. Een wensleydsle x wallischer vader en een wensleydsle x leicester moeder. Resulterend in deze mooie knoeperd die bij geboorte 8,2 kilo woog. Even voor t idee: normaal wegen lammetjes zo’n 2 tot 4 kilo met soms een uitschieter naar 5.Zwart met een grijze waas over zijn vacht en van die leuke diepliggende ogen, zoals ook de wallischers hebben.

Nummer 2 en haar broertje zijn lammetjes van onze pepernoot, een “gewone” texelaar x rouge de l’ ouest ooi. Maar ze is wel onze lieveling. Daarom moest ze van mij bij de wolschapen lopen, dan had ik haar altijd dicht bij huis voor n knuffel. Dit had tot gevolg dat Bert, de vader van Douwe, ook Pepernoot dekte. En wat zijn ze mooi! Ooitje Winnie heeft lange hele fijne krulletjes. Rammetje Wallie wat minder, maar wel de leuke grijze tekening van de wallischer.

Nummer drie, niet zwart zoals zijn zus, maar grijs met donkere poten. Ook die zat nog niet in mijn verzameling!

En nummer vier??? Tsja. Een gremlin? Er zal genetisch ergens iets haarloos bij elkaar gekomen zijn in dit lammetje van een bonte ooi. Gelukkig zit er wat dons op zn lijfje en wordt dat langzaam wat meer. Als je voor mooie vachten gaat is dit niet wat je wilt. Maar ach eentje zo erbij: is ie niet leuk met zn eigenwijze koppie?