Bas, onze rode je weet-wel-kater is ziek. Niet een beetje, maar echt ziek; Hij zat zielig in elkaar gedoken op de mat. Wilde niet eten, niet drinken… De dagen daarvoor was ie ook al hangerig. Het viel ons op dat hij vaak een plas deed. En dat daar vaak bloed in zat. Blaas? nieren? We waren veertien dagen terug al met hem naar de dierenarts geweest. Er was niks te voelen. Hij had geen koorts. Toch maar een antibioticumkuur en pijnstiller. Hij leek even iets opgeknapt te zijn maar nu was het echt niks meer. De kerstdagen hadden er nog tussen gezeten, dagen waarin eerst Eric en daarna ik met griep in bed waren komen te liggen. Net te weinig aandacht voor ons poezenbeest gehad wellicht. Dus toen we beiden weer op de been waren togen we weer naar de dierenarts. Een nieuwe, zwaardere kuur kregen we mee met de mededeling dat het met een paar dagen beter moest gaan. Maar de volgende dag was Bas nog zieker. Terug naar de kliniek maar weer. Bas moest blijven. Aan het infuus. Dwangvoeding. Uit bloedonderzoek bleek dat zijn nieren bijna niet meer werkten. En dat hij zichzelf aan het vergiftigen was. En dus zat onze arme Bas met oud en nieuw in de kliniek. Met het infuus en de dwangvoeding zou hij zich beter moeten gaan voelen en zouden hopelijk zijn nieren weer gaan werken. Wat doe je dan… terwijl je thuis zit te wachten op nieuws dat hopelijk goed is?
Een cat cave maken! Bas moet een fijn huisje hebben. Zodat hij daar lekker kan opknappen, als hij weer thuis is. De handgekaarde wol die ik nog op voorraad had kwam tevoorschijn. Zachte lamswol. En daarop een laag mooie witte bergschaapwol, verlopend naar bruingrijs aan de onderkant en bovenop. Het moest geen gewone cat cave worden, maar een frivole, met een punt erop die uitliep in een vrolijk bungelend hartje. En dat hartje moest knalrood. Ik knipte een mal, op goed geluk. Legde laag na laag wol en ging aan de slag met water en zeep. Langzaam veranderde de grote wollen traan op mijn werkblad in een slappe prop met wit en grijsbruin. En die veranderde na veel kneden en wrijven in een frivole kokon met een punt. En een rood hartje. Hij staat nu te drogen. En roept: kom op, Bas, kom snel weer naar huis, we missen je.
Wil je ook zo’n mooie cat cave maken? Op 17 januari zijn er nog een paar plekjes vrij bij onze workshop. Kan je dan niet? Geen nood. We kunnen ook op een andere datum deze leuke workshop nogmaals plannen. Bijvoorbeeld voor een vriendengroepje. Of we zoeken wat leuke mensen bij elkaar. Neem contact op over de mogelijkehden.
